Znamy zespoły, które wystąpią podczas Dni Kędzierzyna-Koźla 2 i 3 czerwca. Usłyszymy: Voo Voo, Lao Che, Norbiego i zespół Pectus. Jako support wystąpi również grupa Reggeaside. Czekają nas dwa dni niesamowitej zabawy dla młodych i nieco starszych.

DNI MIASTA 2017
Program obchodów Dni Miasta 2017 i Letniej Sceny Eski

02 czerwca – piątek

18.00 – koncert zespołu „Smutne piosenki” – zwycięzców tegorocznej Zimowej Giełdy Piosenki w Opolu.
18.45 – laureat V edycji Festiwalu Koz All Music Festival - Beyond the Infinity
19.30 – Otwarcie Dni Miasta, wręczenie nagrody przez Prezydent Miasta
20.00 – koncert zespołu „Voo Voo”
22.00 – koncert zespołu „Lao Che”

03 czerwca - sobota, Letnia Scena Eski

15.00 – koncert Studia Piosenki MOK „Życie jest piosenką”, program w którym usłyszymy najpiękniejsze i najbardziej popularne utwory Jacka Cygana.
17.00 – koncert zespołu „Honker”
18.30 – koncert zespołu „Reggaeside”
20.30 – Norbi z zespołem
22.00 – koncert zespołu „Pectus”

Wykonawcy:

Smutne Piosenki to zespół, który – jak sama nazwa wskazuje – gra smutne piosenki, ale ich smutek niejedno ma imię. Bywa liryczny, energetyczny, ludyczny, ironiczny, magiczny, a przede wszystkim empiryczny. W warstwie muzycznej to pop z elementami jazzu, soulu, elektroniki i folku (choć to nie koniec listy). Skład powstał z inicjatywy basistki, Pauliny Frąckowiak, która pisze muzykę i teksty, a w ich aranżację i interpretację nieoceniony wkład mają Iza Polit – wokalistka o pięknej i niepowtarzalnej barwie głosu, Michał Ruksza – poruszający się swobodnie po wielu gatunkach, wrażliwy na brzmienie i nie tylko pianista oraz Jakub Szwarc – bardzo młody i bardzo zdolny perkusista.

Wrocławski zespół BEYOND THE INFINITY tworzą Rafał Kobyliński(gitara, wokal), Robin Błaszkiewicz (perkusja), Łukasz Zych (gitara) i Mateusz Rup (bas). Powiedzieć, iż w swej muzyce mieszają ze sobą naprawdę wiele gatunków, jest jak najbardziej trafionym. Twórczość grupy to bowiem połączenie screamu oraz melodyjnego śpiewu, idących w parze z dynamicznymi progresywnymi riffami i zagęszczoną sekcją rytmiczną.

Voo Voo 

Grupa prowadzona przez Wojciecha Waglewskiego, aktywna od połowy lat 80. Jedna z najbardziej oryginalnych, twórczych i zarazem popularnych polskich formacji bazujących na muzyce rockowej.
Voo Voo powstało w 1985 roku z inicjatywy gitarzysty, wokalisty, kompozytora i autora tekstów Wojciecha Waglewskiego (ur. 21 kwietnia 1953 w Nowym Sączu). Pierwszy skład wywodził się ze studyjnej formacji Morawski/Nowicki/Waglewski/Hołdys i tworzyli go, poza liderem, basista Andrzej Nowicki, perkusista Wojciech Morawski i grający na instrumentach perkusyjnych Milo Kurtis. Z nowym perkusistą Markiem Czapelskim grupa zadebiutowała na festiwalu w Jarocinie w sierpniu 1985. Rok później ukazał się debiutancki album zespołu - oszczędna w środkach wyrazu, introwertyczna w warstwie tekstowej płyta znacząco wyróżniała się na scenie polskiego rocka lat 80.
Niedługo po wydaniu pierwszej płyty nastąpiła znacząca zmiana składu Voo Voo: poza Waglewskim zespół tworzyli wtedy basista Jan Pospieszalski (współpracujący wcześniej z Czerwonymi Gitarami czy duetem Marek&Wacek), jego brat Mateusz (saksofon, flet, wcześniej grający w jazzowym Tie Break) oraz perkusista Andrzej Ryszka (wcześniej w Tie Break i Young Power). Ten skład nagrywa wydane w 1987 roku albumy Koncert i Sno-powiązałka, zaś poza koncertem na festiwalu w Jarocinie występuje także w Europie Zachodniej, Skandynawii i Rosji. W grudniu 1987 zarejestrowany zostaje także materiał studyjny, który ukaże się dopiero w 1991 roku jako Zespół gitar elektrycznych.

Latem 1990 nowym perkusistą zostaje Piotr "Stopa" Żyżelewicz, znany dotąd z czołowych zespołów sceny niezależnej - Armii i Izraela. Jego studyjnym debiutem jest sesja do drugiej części Małego Wu Wu. W grudniu 1990 Waglewski nagrywa pierwszą płytę solową - Gra-żonie.

Wiosną 1991 roku Voo Voo rejestruje muzykę do spektaklu Popioły lubelskiego teatru Scena Ruchu, wydaną niebawem na płycie Mimozaika. Jesienią ukazuje się także kolejny soundtrack, tym razem do dokumentu Krzysztofa Bukowskiego Zaćmienie piątego słońca, zaś wszyscy członkowie grupy uczestniczą w nagraniu albumu Kolędy Pospieszalskich.

W końcu 1992 roku zespół rejestruje album Łobi Jabi, na którym po raz pierwszy pojawia się kwartet smyczkowy. Intensywnie koncertując, grupa rejestruje akustyczny Koncert w Łodzi.

Zapłacono, wydana jesienią 1994 okazuje się jedną z najpopularniejszych dotąd płyt Voo Voo. W nagraniach uczestniczyli gościnnie pochodzący z Senegalu wokalista Mamadou Diouf (który zwiąże się z grupą na kolejne siedem lat) oraz ludowy muzyk z Beskidów Joszko Broda. Podczas sesji do tego albumu z zespołem nawiązuje współpracę Jarosław Koziara, odtąd stały autor oprawy graficznej płyt i scenografii koncertów. Waglewski otrzymuje nagrodę Fryderyka jako kompozytor roku.



W lipcu 1995 zespół świętuje dziesięciolecie działalności koncertem w kamieniołomach w Kazimierzu nad Wisłą; w koncercie bierze udział wielu wykonawców rockowych (Homo Twist, Świetliki, John Porter), folkowych (Palinka, Kwartet Jorgi) i kwartet smyczkowy. Jesienią 1995 grupa rejestruje album Rapatapa-to-ja, w większym niż dotychczas stopniu inspirowany jazzem i etniczną muzyką afrykańską.

Album Najlepsi śpiewają Voo Voo - Flota Zjednoczonych sił przynosi najpopularniejsze dotąd utwory zespołu śpiewane przez czołowych wykonawców krajowej sceny - m.in. Lecha Janerkę, Kazika Staszewskiego, Stanisława Soykę, Macieja Maleńczuka, Kayah i Kasię Kowalską. Od lata 1997 grupa rozpoczyna współpracę z gdańskim Festiwalem Ludów Północy, nagrywając i koncertując z zespołami ludowymi z Rosji i Mongolii.

Na początku 1998 roku zespół opuszcza Jan Pospieszalski, zaś nowym basistą zostaje absolwent akademii jazzowej w Grazu, Karim Martusewicz. W tym składzie grupa nagrywa Oov Oov, pierwszy album na dużą skalę wykorzystujący instrumenty elektroniczne i rytmy zapożyczone m.in. z muzyki jungle. Jesienią 2000 Voo Voo nagrywa w analogowym studio w Janowcu album Płyta z muzyką, jeden z najbardziej komunikatywnych i przebojowych w karierze, wyraźnie nawiązujący do klasyki późnych lat 60. W 2002 roku zespół bierze udział w spektaklu Muzyka ze słowami w warszawskim Teatrze Studio. Kolejny album Płyta, z widocznymi wpływami hip hopu i acid jazzu, pojawia się w 2002 i promowany jest koncertami klubowymi zarówno w kraju, jak Europie Zachodniej i USA. Latem 2003 roku ukazuje się Voo Voo z kobietami - płyta z udziałem tak znanych i cenionych wokalistek, jak Anna Maria Jopek i Urszula Dudziak. Trójdźwięki z 2005 przynoszą zapis koncertów dla radiowej Trójki, zaś wśród gości pojawiają się muzycy folkowi z Buriacji.

W 2005 roku zespół wydaje album XX cz. 1 - pomyślany jako wydawnictwo podsumowujące dwudziestolecie grupy, zawiera premierowe kompozycje. Jego kontynuacja, 21, pojawia się rok później. Również w 2006 roku ukazuje się płyta Tischner, nagrana przez Voo Voo i góralską kapelę Trebunie Tutki. W 2008 grupa wydaje Samo Voo Voo, zaś wiosną 2009 album będący owocem współpracy z ukraińskim zespołem Haydamaky.

Ostatnią jak dotąd płytą grupy jest album Wszyscy muzycy to wojownicy, wydany jesienią 2010 i nagrany pod opieką producentów należących do najmłodszego pokolenia - Macieja Cieślaka czy Emade.
Poza działalnością w Voo Voo muzycy tworzący zespół uczestniczą w wielu innych projektach. Waglewski kontynuuje współpracę z grupą Jacka Ostaszewskiego - Osjan, jako muzyk sesyjny pojawiał się też na płytach m.in. Raz Dwa Trzy, Martyny Jakubowicz, Marii Peszek czy Renaty Przemyk. Mateusz Pospieszalski, poza pracą w Tie Break, uczestniczy w nagraniach grupy Graal, YeShe oraz Drum Freaks, współpracuje z Justyną Steczkowską i Stanisławem Soyką, pisze muzykę dla teatru i telewizji. Basista Karim Martusewicz zadebiutował w 2005 jako lider formacji Karimski Club, zaś Piotr Żyżelewicz gra równocześnie w zespołach 2TM2,3 i Arka Noego.

Lao Che

Lao Che ma na swoim koncie 6 albumów (5 studyjnych i 1 koncertowy), 2 dvd koncertowe i kilkaset zagranych koncertów w kraju i poza jego granicami. Zespół został założony w Płocku, w 1999 roku, przez byłych członków zespołu Koli. Ich muzykę określa się terminem crossover, gdyż gatunek muzyczny który uprawiają, wykracza poza standardowe ramy stylu, w tym przypadku rocka.

Największą popularność zyskali wydając w 2005 roku swoją drugą płytę, zatytułowaną Powstanie Warszawskie. W tym samym roku, na zamówienie Muzeum Powstania Warszawskiego, grupa nagrała singiel Czerniaków. W 2012 roku muzycy zostali uhonorowani przez Bronisława Komorowskiego Srebrnym Krzyżem Zasług za działalność na rzecz popularyzacji i upamiętniania Powstania Warszawskiego.



Jak można przeczytać na stronie kapeli:

Choć tytuł nawiązuje do Brzechwy i jego Brzechwa dzieciom, nie jest to wcale płyta dla dzieci. Raczej dla dorosłych dzieci, dla tych, którzy mają dzieci i dla wszystkich, którzy byli kiedyś dziećmi. Spięty prezentuje głęboką problematykę codzienności w tonie zatroskanym, z pewną dozą dydaktyzmu – co pozostaje w kontraście do warstwy muzycznej. Jest to najbardziej spontanicznie i żywiołowo stworzona płyta w dotychczasowym dorobku grupy, a do tego bardzo melodyjna i śpiewna.

Zespół tworzą: 
Mariusz Denat Denst – sampler, animacja
Hubert Spięty Dobaczewski – śpiew, gitara rytmiczna
Michał Dimon Jastrzębski – perkusja
Filip Wieża Różański – instrumenty klawiszowe
Rafał Żubr Borycki – gitara basowa
Maciek Trocki Dzierżanowski – instrumenty perkusyjne

Studio Piosenki MOK „Życie jest piosenką”, program w którym usłyszymy najpiękniejsze i najbardziej popularne utwory Jacka Cygana.

Jego piosenki od lat śpiewają najlepsi polscy wokaliści, a wraz z nimi cały kraj. Bez niego Edyta Geppert nie zadebiutowałaby tak wspaniale piosenką „Jaka róża taki cierń”, Grażyna Łobaszewska i Staszek Sojka nie odkryliby przed nami, że „Czas nas uczy pogody”, a Ryszard Rynkowski nie namawiałby nas, byśmy „Wypili za błędy”. Edyta Górniak ze swoim utworem „To nie ja” nie odniosłaby tak spektakularnego sukcesu na konkursie Eurowizji, Andrzej Zaucha nie czarowałby nas swoim „C’est la vie”, a Maryla Rodowicz nie powiedziałaby nam, że są wśród nas „Łatwopalni”. Nie byłoby też najpopularniejszych przebojów zespołu Kombi, ani „Dyskoteki pana Jacka”, na której wychowało się całe pokolenie młodych ludzi.

Podczas koncertu usłyszymy takie piosenki jak: „Dłonie”, „Czas nas uczy pogody”, „Śpiewająco”, „Łatwopalni”, „Gołębi song”, „Nie budźcie marzeń”, „Blues bujany” i wiele innych.

Zespół HONKER

Jest to klasyczna muzyka rockowa z elementami bluesa. Nie brakuje w niej jednak mocniejszych akcentów z pogranicza hard rocka i metalu. Wszystkie piosenki przez zespól wykonywane są autorskimi kompozycjami.
Skąd nazwa HONKER?
Podczas tak zwanej burzy mózgów nad nazwą, perkusista zespołu - Darek podał nazwę „HONKER”. Od razu wszystkim przypadła ona do gustu. Jest to także nazwa samochodu terenowego produkowanego w Polsce. Pomyśleli, że oprócz tego że kojarzy się ona z Polskim produktem, pasuje także do muzyki rockowej. I tak już pozostało.
Jakie były początki zespołu?
Heniek Vogt, Darek Adamczyk i Radek Góra tworzyli wcześniej zespół „Czwarty”. Kiedy od zespołu odszedł ówczesny wokalista Tymek Nowicki, postanowili założyć nowy skład. Dołączył wtedy do nich gitarzysta Marek Archipow i wokalista Dawid Bielas. Zmieniły się także ich preferencje muzyczne. Stwierdzili wówczas, że skoro jest nowy materiał to trzeba także zmienić nazwę. I tak narodził się HONKER. Z przyczyn osobistych odszedł po roku działalności Marek Archipow, którego miejsce zajął Tomasz Malinowski.



Pectus

Pectus to zespół, który dał się poznać polskiej publiczności poprzez udział w finale Sopot Festival 2008, kiedy to Słowik Publiczności powędrował właśnie w ręce muzyków. Grupa powstał i zaczęła komponować muzykę w Rzeszowie, w 2005 roku. Dwa lata później zespół wystąpił na opolskim festiwalu Debiutów. W styczniu 2007 Pectus wydał promocyjny mini-album, na którym znalazło się pięć autorskich utworów. Po sopockim sukcesie w 2008 roku muzycy rozpoczęli pracę nad debiutancką płytą. Do sprzedaży trafiła ona 27 lutego 2009 roku. Jej producentem jest Tomek Bonarowski.
Zespół Pectus tworzyli: Tomasz Szczepanik, Skiming, Adrian Adamski, Rafał Inglot i Grzegorz Samek. W październiku 2011 roku drogi wokalisty Tomasza Szczepanika i pozostałych muzyków grupy Pectus rozeszły się.

Nowy skład grupy Pectus, tworzą bracia: Tomasz, Marek, Mateusz i Maciej. Zespół rozpoczął prace nad nowym albumem, którego premiera planowana jest na wrzesień 2012 roku.



Wcześniej zespół będzie można zobaczyć w nietypowej dla siebie roli, jaką jest występ w widowisku muzyczno – teatralnym "ANTYGONA 2012" w reżyserii Tadeusza Kijańskiego. Bracia Szczepanik wystąpią w roli chóru greckiego. Muzykę do słów Tadeusza Kijańskiego skomponował Tomasz Szczepanik. W planach jest także soundtrack ze ścieżką dźwiękowa. W rolę Antygony wcieli się Joanna Liszowska. Premiera planowana jest na początek maja. Tomasz Szczepanik tak wypowiada się na temat nowego przedsięwzięcia: " Praca nad muzyką do Antygony była dla mnie dużym wyzwaniem. Do tej pory komponując piosenki w Pectus rozpoczynałem od melodii, następnie pisałem tekst. Tym razem dostałem scenariusz od reżysera, który zawierał teksty do wszystkich utworów, a ja musiałem stworzyć muzykę. Większość utworów śpiewam wspólnie z braćmi, są też jednak takie, które wykonuje Joanna Liszowska. Jestem bardzo zadowolony z efektu i mam nadzieję, że moja przygoda z muzyką teatralną czy filmową na tym się nie skończy"


Norbi

W kwietniu 1998 roku debiutancki album Norbiego „Samertajm” (z czerwca 1997) zdobył muzyczną nagrodę Fryderyka w kategorii Album roku oraz był nominowany do tytułu Fonograficzny debiut roku[potrzebny przypis]. Prowadził również teleturnieje Fabryka gry, No to gramy! i Salon gier, emitowane na antenie telewizji TVN i TVN Gra. Jest także jednym z bohaterów książki „Odnaleźć dobro” autorstwa Marzanny Graff-Oszczepalińskiej.



W 2007 roku zespół Wet Fingers wykonał remix przeboju „Kobiety są gorące”, do którego nakręcono teledysk. W lipcu 2011 roku Norbi wziął udział w nagraniu utworu „Mazurski cud” powstałego w ramach akcji „Mazury Cud Natury”, promującego region Mazur. Autor kompozycji Krzysztof „Dżawor” Jaworski znany z występów w grupie Harlem zaprosił do nagrań także innych artystów związanych z regionem w tym: Janusza Panasewicza z Lady Pank, Ryszarda Rynkowskiego, Piotra „Petera” Wiwczarka z Vader oraz Pawła „Draka” Grzegorczyka z zespołu Hunter.

Reggaeside

Grupa Reggaeside powstała pięć lat temu w Nowym Mieście Lubawskim. Zespół tworzą: Roxana Tutaj, Jacek Kopowski, Remigiusz Kreński, Przemysław Olszewski, Maciej Gburczyk, Bartłomiej Żółtowski, Krzysztof Kasprowicz i Mateusz Deredas. Formacja kończy prace nad debiutanckim krążkiem, są finalistami programu "Must be the Music" w 2015 r.