Monodram Joanny Szczepkowskiej w reż. Agnieszki Glińskiej - "Goła Baba" w DK "Chemik" 12 stycznia o godz. 15.00. Bilety w cenie: 40 zł/parter, 30 zł/balkon do nabycia w kasach kin i systemie sprzedaży on-line.

Monodram a raczej „monokomedia” napisana przez Joannę Szczepkowską grana jest od 1997 roku na scenach całej Polski, i w wielu innych krajach. Aktorka gra dwie zupełnie różne kobiety rywalizujące ze sobą jako artystki. Każda z nich rozumie swój zawód inaczej – jedna, idealistka, uprawia sztukę „nieskażoną”, czyli koncert gry na ciszy, wymagający specjalnego stanu ducha publiczności, druga to uosobienie szmiry i bezczelności a jej „sztuka” to prymitywne dowcipy i beznadziejny, pośpieszny streaptease. Obie nawiązują kontakt z publicznością, która nie może pozostać bierna. Spektakl dzieje się tu i teraz, publiczność jest istotnym bohaterem, przez co każde przedstawienie nabiera innego wymiaru. Niespodziewana pointa sztuki stawia widza przed pytaniem, czy to z czego się zaśmiewał nie jest też ludzkim dramatem.

Cytaty z książki „Goła Baba” Joanny Szczepkowskiej:

Aktorka grająca Kobietę z Parasolką nie powinna zrażać się narastającym zniecierpliwieniem widowni. I tym, że pogłębia się podział widzów: jedni dostrzegają w tym co słyszą coś zabawnego inni uważają to za skandaliczny bełkot. Ani tym, ze po kilkunastu minutach ktoś wstanie i wyjdzie trzasnąwszy drzwiami. Każde takie zachowanie powinno zostać przez Kobietę z Parasolką przyjęte z pokorą. Aktorka grająca Kobietę z Parasolką nie powinna ukrywać strachu przed publicznością. To nic nie da. Są za blisko.



Goła Baba jest otyłą kobietą, zwyczajną, taką jakie widzi się na przystankach tramwajowych. Prostacka ale szczera, odważna i radosna. Mówi szybko jakby się spieszyła na następny występ, głośno nawet wrzaskliwie ale serdecznie. Śmieje się często i zaraźliwie.

Joanna Szczepkowska – aktorka, pisarka, poetka i felietonistka. Urodzona w 1953 r w Warszawie. Wielokrotnie nagradzana za dokonania aktorskie , wykonawczyni wielu ról szekspirowskich , autorka m. in. opowiadań „ Fragmenty z życia lustra” , sagi rodzinnej „ Kto ty jesteś” , poezji „Ludzie ulicy i inne owoce miłości” , sztuk teatralnych – „Goła baba” ,„ADHD i inne cudowne zjawiska” , „Pelcia czyli jak żyć, żeby nie odnieść sukcesu”. Od 1999 roku publikuje felietony na które złożyło się kilka zbiorów m. in „ Piasek ze szkła” i „ Jak wyprostować koło”. W 1989 roku zasłynęła niespodziewanym ogłoszeniem „ końca komunizmu” w trakcie wywiadu jaki przeprowadzała z nią dziennikarka telewizji publicznej. Za działalność konspiracyjną i patriotyczną została nagrodzona Krzyżem Kawalerskm i Orderu Odrodzenia Polski i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Kontrowersje wokół jej publicystyki odbiły się szerokim echem w polskiej debacie publicznej a także na jej życiu artystycznym. Malarstwo z wykorzystaniem współczesnych technik wydaje się kolejnym etapem jej poszukiwań.